Grad se nalazi na obali reke Tise na ušću reke Maroš. Povoljna lokacija odavno ga čini značajnim za rečni transport i distribuciju soli, koja se proizvodila u Transilvaniji (Erdelju). Prvi put grad se spominje u kraljevskoj diplomi iz 1183. godine. Razvoj Segedina u srednjem veku unazadila je mongolska invazija a kasnije otomanska vladavina. Velika poplava, koja je zadesila grad dana 12. mart 1879. godine je potopio naselje srušivši skoro sve objekte. Nakon potopa, grad se ponovo gradi i dobija svoj današnji izgled, shema grada sa kružnim tokovima i alejama sa reprezentativnim palatama. U stilu eklektike, dinamična i značajna izgradnja do kraja 19. veka dovelo je Segedin do potpune obnove a sa secesijskim palatama sa početka 20. veka ovaj grad dobija nove bisere u arhitekturi.